Onder een stralende zon vertrok de Dorestat-1 op maandag 26 juni voor de vierdaagse heenreis om deel te nemen aan Sail 2023 in Den Helder. Tijdens Sail werden de vertegenwoordigers van Stichting Beheer Vikingschip op vele manieren bevraagd over het schip. De driedaagse terugreis kende een stormachtig einde in de vorm van de storm Poly. Het was van begin tot het einde een bijzondere ervaring voor de bemanning en opstappers die in verschillende havens tijdens de heen- en terugreis aan boord kwamen.
Wijk bij Duurstede – Durgerdam
In de ochtendzon zwaaiden de echtgenotes de driekoppige bemanning uit die via het Amsterdam Rijnkanaal(ARK) naar de eerste overnachtingshaven in Durgerdam vertrok. De Irenesluizen werden snel genomen, hierna was het ruim een uur opboksen tegen de straffe westenwind. Met vervolgens een zijwind werd de rest van het ARK vlot afgelegd met onderweg de nodige koffie en thee uit thermoskannen en brood uit het vuistje. Vroeg in de avond wachtte de havenmeester in Durgerdam de bemanning op. Snel daarna werden groente en vlees gesneden en de macaroni gekookt om aan boord van de Dorestat te eten. Gewoon op een twee pits gasstelletje en met moderne pannen. De dektent werd daarna over de voorkant van het schip getrokken om tijdens de nacht beschermd te zijn tegen wind en regen.
Durgerdam – Enkhuizen
Dinsdagmorgen vroeg kwamen de opstappers aan die meevoeren naar Enkhuizen. Net uit de haven werd het zeil gehesen en kon even voor de wind worden gezeild. Al snel werd het aan de (westen) wind en ging het met een snelheid van 6-7 knopen richting Enkhuizen. Dat is snel. Hier is het schip voor gemaakt. Na nog wat nieuwe ervaringen onderweg verliep de reis vlot. Tegen 15.00 uur werd Enkhuizen bereikt. Na het schutten, nog wat oefeningen met het schip op het IJsselmeer gedaan. Toen was het tijd om de haven binnen te lopen. Het avondeten werd door een opstapper verzorgd. De bemanning keek al met opgetrokken wenkbrauw toen hij ’s morgens aan boord stapte met een zware koelbox. Het werd een bijzondere culinaire avond met heerlijk eten met bijpassende verhalen.
Die nacht sliepen we met 5 mensen onder het zeil. Een beetje krap maar iedereen wil droog liggen.
Enkhuizen – Den Oever
Alweer een mooie voorspoedige zeildag. Bijna letterlijk tot de sluis hebben we gezeild. Na het schutten was er voor het eerst ZOUT water. Uiteindelijk krijgen wij een plek in de historische hoek van de haven van Den Oever toegewezen (ereplaats) waar ook het oudste houten schip van Nederland ligt met een leeftijd van 183 jaar. Aan wal is het een levendige boel met muziek, gebakken vis en een drankje voor de droge kelen. De bemanningen maakten het niet te laat. Men moest weer vroeg uit de veren om 07.00 uur met het tij mee naar Den Helder te zeilen.
Den Oever – Den Helder
Alweer een goede wind om te zeilen. Het wad op met 13 man aan boord. Behalve wind en stroming hadden we hier ook te maken met laag water. Knap hoe de weg over het weidse water werd gevonden. De pikstok werd gebruikt als peilstok om te zien of er nog genoeg water onder de kiel zat. Tot aan Texel probeerden we zo scherp mogelijk te varen. In de buurt van de Texelse veerhaven was het tijd om te strijken. Op de motor zijn we het Marsdiep overgestoken. De oversteek was naar ieders mening veel te kort, maar de vloedstroom en de wind -dus golven- noodzaakten ons naar binnen te gaan. Allerlei grote zeilschepen bekijken, wachten voor de brug, schutten door de sluis, weer een brug, en toen afgemeerd op onze plaats voor de Sail dagen. De euforie over het mooie Waddentochtje echode nog na bij de nazit wat uitliep op een gezellige gezamenlijke maaltijd.
Sail
Een lang verhaal of een kort verhaal was de slogan tijdens Sail. Er is veel verteld aan al die mensen die langs kwamen. Velen hadden belangstelling voor de Dorestat. Ook bemanningsleden van het Noorse tallship, een Duitser die zelf ook meegedaan had met het bouwen van een Vikingschip, een jongetje van 13 dat allerlei vragen had en enorm veel van schepen wist, een Nieuw-Zeelander die werkte bij een opleiding voor het bouwen van houten boten (een compliment voor ons mooie schip! ). Wie er ook kwam, was oud-burgemeester Tjapco Poppens. Bij zijn bezoek liep hij onvoorbereid tegen de Dorestat-1 aan. Het door hem aangebrachte muntje ligt nog steeds onder de derde spant. Heel mooi waren ook de contacten met de bemanning van de Kamper Kogge en andere (houten) schepen.
Den Helder – Den Oever
De weersverwachting voor de terugreis gaf de nodige hoofdbrekens. Besloten werd om het programma iets aan te passen. Zondagmiddag vertrek ipv maandagmorgen en Hoorn werd als aanlegplaats overgeslagen. Een van de spontane opstappers uit Den Oever voer zondagmiddag weer mee over het wad naar Den Oever. Tekenend voor de goede sfeer was dat we mochten overnachten in het clubhuis van de Stichting Onderdak Nautisch Erfgoed.
Den Oever – Enkhuizen
Zonder opstappers (door het gewijzigde schema) werd maandagmorgen met vijf bemanningsleden vertrokken naar Enkhuizen. Met de nodige goede wind (W) werd Enkhuizen halverwege de middag bereikt. Tijd genoeg om de benen te strekken door te gaan wandelen in de mooie straten.
Enkhuizen – (Lelystad) Durgerdam
‘s Morgens om 08.30 uur kwamen de twee opstappers aan en kon koers gezet worden richting Durgerdam. De pittige westenwind duwde ons te veel uit koers en besloten werd Lelystad aan te doen en daar het weer even aan te zien.
In de loop van de middag luwde de wind en staken we ‘s avonds op de motor, zonder opstappers, vanuit Lelystad over naar Durgerdam. Onderweg gaat de dag over in de avond. De zon schijnt flauw door de wolken en rust daalt neer over de wereld. Heerlijk. Zelfs de draak lijkt daarvan te genieten want hij draait zijn houten kop en knipoogt naar me, of verbeeld ik me dat nou? We arriveren nog voor het donker invalt. “Welkom thuis” zegt de havenmeester. Dat zegt al genoeg.
Er was een zeilwedstrijd geweest en met de deelnemers dronken we een biertje in de kantine. Ons schip valt op. Er zijn in Nederland vele mooie houten schepen maar er is maar een vikingschip en dat komt uit Wijk bij Duurstede. Onze eenvoud staat in contrast met de gelikte kajuitzeilboten voorzien van alle moderne snufjes. Maar zijn het in ons leven niet de eenvoudige dingen die ertoe doen?
Als we ’s avonds onder zeil gaan ligt het schip al te deinen, er komt storm. Samen met het geklots van water tegen de scheepshuid worden we in slaap gewiegd.
Maar eind van de nacht ontwaakt ook de storm. Hij gromt en sist en groeit in kracht. Kan me voorstellen dat mensen vroeger dachten dat de goden in toorn waren ontstoken. Onze dektent zit alleen vast om de nek van de draak en aan de mast. De zijkanten van het zeil hangen verzwaard met zandzakjes los over de boorden.
De wind probeert met veel geraas het zeil van het schip te rukken. Dat was bijna gelukt. De zandzakjes waaiden regelmatig binnenboord zodat de regen bij onze bagage kon. We konden slechts de storm in alle nederigheid afwachten. Uiteindelijk was het de losheid van het zeil dat maakte dat het heel bleef, zo concludeerden wij.
Durgerdam – Wijk bij Duurstede
De ochtend bestond uit wachten en de boel proberen heel te houden. In de piek zakte het water ongeveer een meter, waardoor boten kwamen droog te liggen. Om 14:00 uur is de heftigheid van Poly zo’n beetje uitgeraasd en steken we weer van wal. De Schellingwouderbrug en de Oranjesluis werden vlot gepasseerd en al gauw is daar het ARK. Recht zo die gaat. In de thuishaven van Wijk wacht ons een warm welkom met jawel zelfs bubbels.
We zijn er weer en hebben een mooie tocht met veel ervaringen achter de rug. En alleen maar aardige mensen ontmoet! In Durgerdam, Enkhuizen, Den Oever en Den Helder werden we heel gastvrij onthaald. We mochten gebruikmaken van hun kantine, noem maar op. We hebben al veel mensen blij gemaakt met een tochtje op ons schip.
Ja, die storm, dat was wel een dingetje. De aanpassingen op ons vaarschema pakten goed uit. En dat onze dektent heel bleef, was een wonder, maar gelukkig, geen enkele schade.
Hulde aan de Dorestat 1. Wat een schip!
.
Kijk ook de videoimpressie van dit evenement.
Laat een reactie achter