Idee van Kees (Sterrenburg) is om met het schip naar Muiden te varen. Natuurlijk wil ik (Gerard Strien) mee en ik vat het plan op om op het (open) schip te overnachten, net als de vikingen deden.
Eerst maar eens een nachtje proefslapen in de Wijkse haven. Na het roeien op dinsdagavond bleef ik aan boord. Een oud stuk zeil over de ra moet een tent worden. Via het schip heb ik een beetje leren zeilmaken dus met wat aanpassingen moet het lukken. Hoeft ook allemaal niet zo gelikt. Als het maar functioneel is.
Rob is zo vriendelijk om mij wat koffie te komen brengen. Weet je wat mooi is? Wijk (bij Duurstede) wordt steeds stiller en jij zit alleen, met je rug tegen een boord te kijken hoe mooi de verlichte molen Rijn en Lek wel niet is. Met de duisternis daalt de stilte neer en alles wordt rustiger, vrediger. Met de zon naar bed en met de zon weer op. Je aanpassen aan het ritme van de natuur. Zonder poespas. Alhoewel: niet overdrijven. Op het parkeerterrein zijn mensen in de weer met auto’s en (niet mijn favoriete) muziek. Ik denk aan een van de wijze uitspraken van mijn moeder: “wat jong is dat speelt graag en wat oud is dat bromt graag”. Ik heb haar trouwens nooit horen brommen. Gelukkig maken ze het niet laat en de rust keert weder. Ik lig zacht; ik lig warm; mijn buikje gevuld; wat wil een mens nog meer?
De deining van passerende vrachtvaart wiegt mij zachtjes in slaap….
’s Nachts hoor ik het sonore gebrom van een flinke motor en het is vlakbij, getuige de golfjes die tegen de boorden kabbelen. Het blijkt cruiseschip LAFAYETTE onder Franse vlag. Ik kijk op mijn mobiel: 2:15 uur. Terwijl de passagiers op een oor liggen reist het schip naar zijn volgende bestemming.
Tegen de morgen wordt het frisser. De kant waar de wind vandaan komt is nog helemaal open. Daar moet ik nog wat op bedenken. Kleren aan en terug in de slaapzak.
De buren zijn er vroeg bij: met een werkboot meten ze het bagger niveau in de rivier. Mooie werkplek hebben die mannen.
Al vroeg heb ik ook een passagier van het cruiseschip op de steiger die uitermate opgetogen is over ons schip. Hij vraagt me het hemd van het lijf.
Met het Viking roer als voorbeeld kan ik deze gepensioneerde marineman nog uit de doeken doen waar de termen stuurboord en bakboord vandaan komen. Zijn mond valt open.
Later in Muiden snoer ik de windkant van de boottent dicht. Aan het uitzicht zal het niet liggen.
Er blijft een gat open maar dat is goed voor de ventilatie Ik heb geslapen als een roosje…
Voel me nu ook thuis op het schip. Het stevige zeil geeft geen krimp. De wind duwt het zachtjes tegen mij aan, net als de poes thuis. Ik had zelfs een prettige droom, maar ik weet niet meer waarover die ging…
Leuk Marien en heel herkenbaar. Heb zelf jarenlang een houten zeiljachtje gehad. Heerlijk buiten op het anker slapen en met de natuur een zijn. Maar wat jullie doen is echt geweldig, ik geniet van elke foto en elke video. Super!
Ik heb het stuk op de website geplaatst Boudewijn. Gerard Strien heeft het geschreven en is aan boord blijven slapen.
Leuk verhaal Gerard. Moet een belevenis zijn zo’n overnachting om niet snel te vergeten.
inmiddels is Coos niet meer bij ons. dank je wel voor je mooie schip Coos. je laat ons iets na waar je heel veel mensen tot in lengte van dagen een groot plezier mee doet. 💗
Beste Marien, Kees, Gerard en Gerard,
Afgelopen woensdagochtend gingen mijn zoon Stijn en ik mee tijdens de roei-/zeiltocht. Ik had een Sony-fotocamera mee in een tasje aan mijn riem. Op het moment dat we de haven binnenvoeren had ik mijn camera nog, want ik maakte een filmpje vanuit het schip van mijn vrouw die op de kade stond. Het zou kunnen dat ik camera inclusief tasje daarna bij jullie of in de haven ben kwijtgeraakt.
Marien heeft vanochtend aan boord gekeken en aan de havenmeester doorgegeven dat er geen cameratasje gevonden is, maar ik stuur deze mail toch maar even voor de zekerheid.
Fijn als jullie iets laten horen op het moment dat je iets vindt.
Vriendelijke groeten en nogmaals dank voor de mooie tocht van afgelopen woensdag,
Berend en Stijn Ike