We hebben van 6 tot en met 9 september een topweekend achter de rug. Alles in een keer vertellen, ga ik jullie niet aandoen; en mezelf ook niet. Even laten bezinken en dan ga ik komende dagen gedoseerd verslag doen. Anderen (vrijwilligers, opstappers) zijn hierbij uitgenodigd hun ervaringen te plaatsen. Op media-albums-Durgerdam zijn al wel de foto’s te zien die tot nu toe zijn ingeleverd of ge-upload. Dit aantal groeit komende dagen ook wel denk ik.
Heenreis
De heenreis naar Durgerdam verliep probleemloos, maar twee dagen daarvoor was het toch schrikken: De motor startte niet woensdagmorgen. Na een poosje aan de oplader nog steeds niet en na doormeten bleek de accu kapot te zijn. Dat was gelukkig vlot te verhelpen door een leenaccu te plaatsen waardoor een geplande vaart ’s middags gewoon doorgang kon vinden. Donderdag ging de nieuwe accu erin zodat we vrijdag op tijd konden vertrekken met vier vrijwilligers en drie opstappers.
Eerst door de sluis. Altijd weer imposant die grote betonnen bak. Vervolgens het gas erop en weten dat je zes uur moet varen. Echter genoeg afleiding door heel gezellige babbels en heerlijk weer. Ja en dan die bruggen, …. we kunnen er precies onderdoor, en dan bedoel ik bij de laagste zo’n 30 cm speling. Brrr heel eng, zeker als je dit voor het eerst meemaakt. Het lijkt iedere keer of de mast de brug gaat raken. Gelukkig weten we inmiddels dat het allemaal precies gaat. Wist je dat de mast speciaal voor deze bruggen 70 cm is ingekort? Niet leuk voor de makers (ze hadden er buikpijn van), maar wat zijn we blij met dit besluit. Het afgezaagde gedeelte staat nu bij een van de makers in de garage.
Ja en dan aan het einde het Binnen IJ, de Oranje sluizen en (heel mooi op tijd) de brug bij Schellingwoude waarna we heel snel Durgerdam zagen liggen, waar we heel gastvrij werden onthaald. En toen …., lekker met een biertje of frisje lekker nakletsen over een heerlijke vaardag. De foto’s in het Durgerdam album illustreren deze heenreis. Een foto van die afgezaagde masttop ga ik nog opzoeken.
De Dorestat-1 en de opstappers
Gedurende het weekend speelt zich van alles af met en tussen de opvarenden. In totaal hebben we 14 vrijwilligers en 49 opstappers aan boord gehad, met allemaal hun eigen verhaal en/of motivatie. Ik beschrijf het hieronder.
-Op de heenreis een dame die al begon met “Hé, jeg taler Svensk”. Ze voelde zich een echte Zweedse en moest een keer met ons mee! Een andere vond varen heerlijk en kon zo eigen ervaringen een plek geven. Enkel vrijwilligers hebben met samengeknepen billen meegemaakt hoe weinig ruimte we onder de bruggen hebben. Reken maar dat dat gespreksstof geeft! -Een mevrouw uit Noord-Holland die maar naar de dijk bleef kijken. “Ik ben daar duizend keer overheen gefietst, maar heb het nooit vanaf het water gezien. Prachtig”. -Trouwe gasten die al voor de derde keer meegaan. -Archeologen, die vanuit hun studie alles wisten over de opgravingen in Wijk en nu ook wel eens zo’n schip wilden ervaren. Hun dochter scharrelde overal tussendoor en genoot. -En meneer die zich altijd al verwant voelde met de Vikingen. Bij DNA onderzoek bleek dat dat klopt. Hij stamt zelfs af van een belangrijke vrouwelijke vorst waarvan het graf recentelijk is gevonden.
-Een groepje gezellige Amsterdammers met in grote letters “WALHALLA” op hun shirt. “Mooie hobby hebben jullie, mann”. -Iemand die ziek is geweest en nu na een jaar weer het water op gaat. Zijn ogen vertelden genoeg. -De vrijwilligers die konden vertellen over ‘ons’ schip, voor wie veel dingen ook spannend waren, die blij waren als een manoeuvre goed lukte, en die voortduren moesten samenwerken. Want samenwerken is wel een heel essentieel begrip.
Dit is een kleine greep uit wat zich aan boord afspeelt. Na de introductie met informatie over Dorestad en de bouw van het schip, ontstaan er altijd gesprekken in kleine groepjes. De combi van plezier, verbazing, beleving en unieke verhalen, maakt zo iedere vaart weer apart. En het wordt compleet als je ook nog aan het roer van dat drakenbeest kan staan
Laat een reactie achter